Χωρίς ανάσα!

Αποφάσισα να μοιραστώ την ιστορία μου με την ελπίδα ότι έστω και μια γυναίκα μπορεί να πάρει κουράγιο από αυτήν.

Με τον άντρα μου είμαστε μαζί από 17 χρονών. Σήμερα είμαι 38!!

Το 2017 αποφασίσαμε να προσπαθήσουμε για παιδάκι. Είμαι από αυτές τις τυχερές που έμεινα έγκυος από  το πρώτο μήνα.

Πόση χαρά ,πόσα όνειρα. Δε ζούσα στο ροζ συννεφάκι όμως. Ήξερα ότι το  1/4 των εγκυμοσύνων καταλήγουν σε αποβολή.

Κρατούσα την ανάσα μου μέχρι την αυχενική.

Όλα πήγαν  καλά και εκεί πήρα την πρώτη ανάσα.

Το ίδιο βράδυ ανέβασα πυρετό και το πρωί έσπασαν τα νερά!  Ήμουν 14^ων εβδομάδων. Σηψαιμία από ένα βακτήριο  και το μωρό έπρεπε να γεννηθεί για να μη πεθάνουμε μαζί.

Το πρώτο μου παΐδι. Το αγοράκι μου.

Μάζεψα τα κομμάτια μου και ένα χρόνο μετά έμεινα έγκυος πάλι.

Όλα πήγαιναν καλά μέχρι που κάπου στις 19 εβδομάδες, σε προγραμματισμένο υπέρηχο, διαπιστώσαμε  ότι η καρδιά της σταμάτησε.

 Όσες το έχετε ζήσει ξέρετε τον πόνο που προκαλεί μια τέτοια απώλεια.

Γέννησα δυο φορές και έφυγα με άδεια χέρια. Όλες οι εξετάσεις μας μια χαρά. Δε μάθαμε πότε το λόγο. Αποφασίσαμε ότι δε θα κάνουμε άλλο παιδί. Δε το άντεχα ψυχολογικά.

Δυο χρόνια μετά μένω έγκυος …

Πως ένιωσα;

Τόσο φόβο και τόση χαρά μαζί .

Πέρασα 9 μήνες στο κρεβάτι  .Προληπτικά αντιπηκτικές ,προληπτικά ασπιρίνη, προληπτικά προγεστερόνη, προληπτικά …μην ανασαίνεις για 9 μήνες!!

Το Μάιο του 21 λοιπόν ήρθε στη ζωή το ουράνιο τόξο μας. Ο έρωτας της ζωής μας.

Δεν ήξερε κανείς ότι  ήμουν έγκυος. Βοήθησε το ότι ζούμε στο εξωτερικό.

Μετά την πρώτη απώλεια ξέκοψα από πολλούς ανθρώπους .Δε περίμενα να καταλάβουν αλλά περίμενα να σεβαστούν τον πόνο μου και αυτό δεν έγινε.

Εγώ απλά θα σας πω παλέψτε όσο  αντέχετε…  όχι παραπάνω .

Στείλε και εσύ την δική σου Ιστορία στο mitrotita.ivf@gmail.com