Τίποτα δεν είναι ίδιο πια. Ούτε στην σχέση ούτε στην καθημερινότητα του ζευγαριού. Όλες οι ισορροπίες χάθηκαν. Προσπαθούν να διατηρήσουν χαμόγελο και ψυχραιμία που κρύβει την αγωνία και την απογοήτευση.

Όμως οι συνεχείς διαδικασίες, οι αγωνίες, οι επισκέψεις στους γιατρούς, οι οικονομικές πιέσεις, η αντιμετώπιση του περίγυρου, η ενοχή, η ντροπή, δεν αφήνουν το ζευγάρι να ησυχάσει, να πάρει αποφάσεις αμερόληπτο, αβίαστα και ώριμα, έξω από την κοινωνική κατακραυγή, και τα στερεότυπα.

Η συνήθεια δεν υπάρχει πια. Η καθημερινότητα ταράζεται. Και η σχέση περνάει κρίση. Ισορροπία πουθενά. Απομόνωση, ντροπή, φόβος, θυμός, έφυγε η ξεγνοιασιά, η ανεμελιά, και έδωσε την θέση της στο άγχος.
Εκνευρισμός, κριτική, Κλάμα, πόνος βρίσκουν χώρο και κυριαρχούν στην καθημερινότητα. Απελπισία.