Η διατήρηση της γονιμότητας είναι η διαδικασία κατάψυξης-αποθήκευσης και προστασίας των ωαρίων, του σπέρματος ή και του ωοθηκικού ιστού έτσι ώστε ένα άτομο να μπορεί να τα χρησιμοποιήσει για να έχει βιολογικά παιδιά στο μέλλον.

Ποιοί θα μπορούσαν να βοηθηθούν από αυτές τις τεχνικές.
Συνήθως είναι άτομα με ορισμένες ασθένειες, διαταραχές και γεγονότα στη ζωή που επηρεάζουν τη γονιμότητα και μπορεί να επωφεληθούν από τη διατήρηση των ιστών αυτών. Σε αυτά περιλαμβάνονται άτομα που:

• Πρόκειται να υποβληθούν σε ακτινοθεραπεία ή σε χημειοθεραπεία για κάποια κακοήθη νόσο.
• Πρόκειται να αντιμετωπιστούν για μια αυτοάνοση ασθένεια, όπως ο λύκος
• Έχουν γενετική ασθένεια που επηρεάζει τη μελλοντική γονιμότητα
• Καθυστέρηση απόκτησης παιδιών λόγω συγκυριών ή υποχρεώσεων.

Ποιες επιλογές διατήρησης της γονιμότητας είναι διαθέσιμες;

Οι επιλογές διατήρησης της γονιμότητας για τον άντρα περιλαμβάνουν:

• Κρυοσυντήρηση σπέρματος
  Σε αυτή τη διαδικασία ο άντρας δίνει δείγματα του σπέρματος του. Στη συνέχεια, το σπέρμα καταψύχεται και αποθηκεύεται για μελλοντική χρήση για γονιμοποίηση..

Οι επιλογές διατήρησης της γονιμότητας για τις γυναίκες περιλαμβάνουν:

• Κρυοσυντήρηση εμβρύου
  Αυτή η μέθοδος, που ονομάζεται επίσης κατάψυξη εμβρύων είναι η πιο κοινή και επιτυχημένη επιλογή για τη διατήρηση της γονιμότητας μιας γυναίκας.

Μετά την ορμονική διέγερση των ωοθηκών με ενέσιμες γοναδοτροπίνες πραγματοποιείται ωοληψία από τις ωοθήκες. Στη συνέχεια, τα ωάρια γονιμοποιούνται με σπέρμα από τον σύντροφό της ή από έναν δότη σε εργαστήριο σε μια διαδικασία που ονομάζεται γονιμοποίηση in vitro.
Τα προκύπτοντα έμβρυα καταψύχονται και αποθηκεύονται για μελλοντική χρήση.

• Κρυοσυντήρηση ωαρίων
  Αυτή η επιλογή είναι παρόμοια με την κρυοσυντήρηση εμβρύων, εκτός του ότι τα μη γονιμοποιημένα ωάρια καταψύχονται και αποθηκεύονται.

• Μετατόπιση ωοθηκών
  Σε περίπτωση θεραπευτικής ακτινοβόλησης ένας χειρουργός-γυναικολόγος πραγματοποιεί μια μικρή χειρουργική επέμβαση για να μετακινήσει τις ωοθήκες από την περιοχή που πρόκειται να δεχθεί ακτινοβολία σε μια περιοχή που δεν θα λάβει ακτινοβολία. Για παράδειγμα, μπορεί να μετεγκατασταθούν σε μια περιοχή του τοιχώματος της κοιλιάς που δεν θα δέχεται ακτινοβολία.
• Κρυοσυντήρηση ωοθηκικού ιστού
  Οι γυναίκες που πάσχουν από κακοήθεις ασθένειες που υποβάλλονται σε θεραπεία χρησιμοποιώντας ακτινοβολία ή γοναδοτοξικά φάρμακα, έχουν αυξημένη πιθανότητα απώλειας της λειτουργίας των ωοθηκών με αποτέλεσμα τη στειρότητα. Ο φλοιώδης ιστός των ωοθηκών περιέχει την πλειονότητα των μικρών ωοθυλακίων.

Στη διαδικασία αυτή παίρνουμε αυτό το τμήμα της ωοθήκης πάλι με χειρουργική επέμβαση και γίνεται αργή κατάψυξη και να αποθηκευτεί σε υγρό άζωτο.

Μόλις η ασθενής θεραπευτεί από την κακοήθη νόσο του, ο ιστός μπορεί να αποψυχθεί και μετά να μεταμοσχευτεί για την πιθανότητα αποκατάστασης της λειτουργίας των ωοθηκών.

Ο ιστός αυτός μπορεί να εμφυτευτεί κοντά στη σάλπιγγα στη φυσική της τοποθεσία είτε σε άλλη έκτοπης θέση στο κοιλιακό τοίχωμα, όπου αρχίζει να παράγει ορμόνες και νέα ωάρια.

Η επιλογή ωοθηκικού ιστού φαίνεται να είναι ασφαλής μέθοδος.
Η ωρίμανση ωαρίων in vitro έχει πραγματοποιηθεί πειραματικά, αλλά η τεχνική δεν είναι ακόμη διαθέσιμη κλινικά. Με αυτήν την τεχνική, ο κρυοσυντηρημένος ωοθηκικός ιστός θα μπορούσε ενδεχομένως να χρησιμοποιηθεί για την παραγωγή ωαρίων που μπορούν άμεσα να υποστούν ίη vitro γονιμοποίηση.

Μετά την αυτομεταμόσχευση, οι ασθενείς εμφάνισαν ξανά δραστηριότητα των ωοθηκών ώστε είχαν την πρώτη εμμηνορρυσία στις 14-25 εβδομάδες και την ανάπτυξη των ωοθυλακίων 8-21 εβδομάδες.

Ορισμένες από αυτές τις επιλογές, όπως σπέρμα, ωοκύτταρα και κρυοσυντήρηση εμβρύου, είναι διαθέσιμες μόνο σε άνδρες και γυναίκες που έχουν περάσει από την εφηβεία και έχουν ώριμο σπέρμα και ωάρια.
Ωστόσο, η θωράκιση των γονάδων και η μεταφορά των ωοθηκών μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη διατήρηση της γονιμότητας σε παιδιά που δεν έχουν περάσει από την εφηβεία.