Τα τελευταία 40 χρόνια έχουν μελετηθεί δεκάδες μηχανισμοί που συμμετέχουν στη διαδικασία της εμφύτευσης και της διατήρησης της κύησης.

Μέχρι τώρα υπάρχουν ενδείξεις αλλά όχι οριστικές αποδείξεις. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα και είναι αναμενόμενο να υπάρχουν αντικρουόμενες απόψεις μεταξύ των ειδικών.

Κάνοντας μία ιστορική αναδρομή θα δούμε ποιοί παράγοντες έχουν ενοχοποιηθεί.

Πολύ παλιά είχε υποτεθεί πως υπήρχαν αντισώματα στην βλέννα του τραχήλου της μήτρας που εμπόδιζαν ή κατέστρεφαν τα σπερματοζωάρια. Γινόταν η εξέταση Huhner test, αλλ’όλα αυτά με τη χρήση της ενδομητρικής σπερματέγχυσης και την εξωσωματική γονιμοποίηση ξεπεράστηκαν.

Μετά για κάποια χρόνια υπήρξε η θεωρία των αντιπατρικών αντισωμάτων (antipaternal antibodies) και η θεραπεία με τη χορήγηση με ένεση στη γυναίκα λεμφοκυττάρων του συζύγου της (lymphocyte immunization).
Αυτή η θεραπεία όπως και η αντίστοιχη με τις υπεράνοσες σφαιρίνες έχει εγκαταληφθεί ήδη από τις αρχές του αιώνα μας.

Ακολούθησε η θεωρεία των ΝΚ (Natural killers CD-CD16/56+) λεμφοκυττάρων.
Πολλοί μηχανισμοί και θεραπείες μελετήθηκαν χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα.

Η έρευνα φυσικά συνεχίζεται πολλοί ακόμη παράγοντες μελετώνται και το μέλλον πλέον θα δείξει ποιά θεραπεία πραγματικά θα είναι χρήσιμη για τα υπογόνιμα ζευγάρια.