Σήμερα αποφάσισα να γράψω γιατί θέλω να μοιραστώ κάποια πράγματα που νιώθω και ζω από την στιγμή που ξεκίνησε ο αγώνας μου για την απόκτηση ενός παιδιού…
Στην αρχή μου φαινόταν εύκολο γιατί για ένα παράξενο λόγο πίστευα ότι θα τα κατάφερνα με την πρώτη προσπάθεια..
Σύντομα βέβαια διαψεύστηκα και η κάθε προσπάθεια που κατέληγε σε μια αρνητική χοριακή.. με έκανε λίγο πιο σοφή και λίγο πιο απελπισμένη..
Μπήκα σε όλο αυτό γεμάτη πίστη..
Δεν με πείραζε να μοιραστώ αυτή μου την εμπειρία και αν μπορούσα να βοηθήσω και άλλες γυναίκες..
Ανακάλυψα ότι πολλές γυναίκες στον κύκλο μου είχαν θέματα μέχρι να μείνουν έγκυες όμως το έκρυβαν…
Σκέφτηκα βέβαια ότι η κάθε μία θα είχε τον λόγο της… παρόλα αυτά δεν με έβρισκε σύμφωνη αυτή η συμπεριφορά..
Αυτό όμως που με φόβισε περισσότερο ήταν ότι μέσα σε αυτές τις γυναίκες , υπήρχαν κάποιες που ζήλευαν όταν κάποια τα κατάφερνε πριν από αυτές.. και εκεί φοβήθηκα…
Αναρωτήθηκα πολλές φορές τι κάνω εγώ εδώ;;;
Δεν είχα ποτέ τέτοια συναισθήματα… ποτέ δεν με ενόχλησε η επιτυχία του διπλανού μου… αντίθετα χαιρόμουνα και προσπαθούσα να γίνω και εγώ καλύτερη…
Εξάλλου η επιτυχία του άλλου δεν αφαιρεί κάτι από σένα και την οποιαδήποτε προσπάθεια σου…
Άλλωστε η επιθυμία μίας γυναίκας να γίνει μαμά δεν είναι τρόπαιο …
Δεν χρειάζεται καμία γυναίκα ένα μωρό για να αποδείξει κάτι…
Έχω γνωρίσει υπέροχες γυναίκες εσωτερικά και εξωτερικά χωρίς παιδιά γιατί απλά δεν ήταν στα σχέδια τους.. Δεν ακυρώνει αυτή τους η απόφαση την αξία τους…
Και ούτε θα τους πρόσθετε κάτι αν είχαν παιδιά..
Στους δρόμους που επιλέγουμε αξία θα πρέπει να έχει η ψυχή μας ..η αγάπη… και το σημαντικότερο για μένα είναι να μην χάνουμε τον προορισμό μας!
Καλή επιτυχία σε όλους!!!
Ερασμία
Υπέροχες ιστορίες…