Αυτό είναι το δικό μου κορμί…όχι το δικό σου!
Έτσι, μόνο εγώ μπορώ να αποφασίσω, πως θέλω να το διαθέσω.
Γι’αυτό, θα σε παρακαλούσα την επόμενη φορά που θα θελήσεις να με συμβουλέψεις να κάνω άλλη μια προσπάθεια υποβοηθούμενης αναπαραγωγής, να μην το κάνεις.
Να το σκεφτείς διπλά, ειδικά αν προηγουμένως δεν έχω ζητήσει τη συμβουλή σου.
Δεν έχεις ιδέα τι μπορεί να συμβαίνει στο σώμα μου, δεν μπορείς να φανταστείς. τι σημάδια αφήνει το άγχος πάνω του, δεν πάει ο νους πόσο καιρό έκανα να το θεραπεύσω από την προηγούμενη αποτυχία μου.
Δεν είναι ο σωματικός πόνος τόσο, αυτός αργά ή γρήγορα θα περάσει.
Είναι ο άλλος ο πόνος, εκείνος ο αθόρυβος, ο ύπουλος, ο πόνος της ψυχής.. που σωματοποιείται και άντε μετά να τον ξεριζώσεις από μέσα σου.
Για αυτό, θυμήσου, είναι το δικό μου κορμί, όχι το δικό σου!
Και δεν χρειάζεται να κάνω άλλη μια προσπάθεια εξωσωματικής γονιμοποίησης, αν δεν νιώθω έτοιμη επειδή πέρασα τα 40!
Και δεν είναι ανάγκη να γεμίσω το σώμα μου και πάλι ορμόνες, επειδή όπως λες η ιατρική κάνει θαύματα πια!
Και δεν είναι αναγκαίο να περάσω την όλη αυτή διαδικασία, είτε για πρώτη είτε για εκατοστή φορά, επειδή η Σούλα η ξαδέλφη σου τα κατάφερε στα 50 της!
Είναι το δικό μου κορμί..
όχι το δικό σου.
Και εδώ, θέλω να ξέρετε ότι τρέφω απεριόριστο σεβασμό αλλά και θαυμασμό σε όσες γυναίκες αλλά και ζευγάρια, αποφάσισαν συνειδητά να μην προχωρήσουν σε καμία μέθοδο υποβοηθούμενης αναπαραγωγής.
Αποδέχτηκαν την κατάσταση ως έχει, παρέμειναν μαζί και αγαπήθηκαν σε βάθος
