Σκέψεις μέσα από την Μυστική Πύλη.

Η ερώτηση στης Εβδομάδας:

Όταν αποφασίσατε να ξεκινήσετε μια διαδικασία Υποβοηθούμενης Αναπαραγωγής, πέρασε από το μυαλό σας η σκέψη ότι μπορεί να χρειαστεί να κάνετε “ΤΑ ΠΑΝΤΑ” για να πάρετε ένα μωρό στην αγκαλιά σας;;

Ποια είναι αυτά; 🌹

• Όταν ξεκίνησα τις προσπάθειες μου το 2003 δε περνούσε από το μυαλό η έννοια της θυσίας. Δεν είχα ιδέα τι ήμουν διατιθεμένη να κάνω για να αποκτήσω ένα παιδί… δεν ήξερα καν τα όρια μου! Χρόνο με το χρόνο διαπίστωνα πως θυσίαζα πολλά “θέλω μου” προκειμένου να αποκτήσω ένα παιδί… πχ χρήματα που θα μπορούσα να κρατήσω για τις διακοπές μου, τις εξόδους μου με φίλους, χρόνος που χρειάστηκα για να κάνω την ερευνά μου, να μάθω, να ενημερωθώ. Από την άλλη η κατάθλιψη που πέρασα με έφερε αντιμέτωπη με τους μεγαλύτερους μου φόβους… χάθηκε απίστευτος χρόνος μέχρι να την ξεπεράσω, να σταθώ ξανά στα πόδια μου και να προχωρήσω βήμα βήμα σε ότι η ζωή μου επιφύλασσε. Αν με ρωτήσετε αν θα έκανα ξανά τα ίδια για να φέρω στην ζωή μου τα δίδυμα.. θα σας απαντούσα .. όχι… θα φρόντιζα παράλληλα με τις προσπάθειες μου να ζήσω κιόλας. Πιστέψτε με. μπορούν να συμβούν εξίσου καλά και τα δύο!!

• Να πάρω άπειρα δάνεια ,να ξεχάσω οτιδήποτε θεωρούταν απόλαυση σωματική και υλική, να προσέξω τον εαυτό μου ,να βάλω όρια στους γύρω μου, να αποκτήσω γνώσεις πάνω στο θέμα, και να γίνω πιο αυστηρή σε κάποια πράγματα.

• Να δουλεύω σε 2 και 3 δουλειές συγχρόνως. Να μην ξέρω τι είναι γιορτή, αργία, Σ/Κ, διακοπές. Τράπεζες, προσωπικά δάνεια. Μετά τη δεύτερη προσπάθεια απομάκρυνση από φίλους και ειδικά από συγγενείς. Μάθαμε να είμαστε ευγενικά αδιάφοροι παρά το καθημερινό bulling της κλειστής κοινωνίας. Μάθαμε να ζούμε χωριστά …να πηγαίνω μόνη στις προσπάθειες . Ρούχα, καλλυντικά, περιποιήσεις… “Δε βαριέσαι… Του χρόνου”

• Στην αρχή όχι, αλλά στην πορεία έγινε “τα πάντα” !Καθόλου προσωπική, κοινωνική ζωή και μόνο δουλειά, δουλειά, δουλειά, για να μπορέσουμε να μαζέψουμε τα χρήματα για την επόμενη προσπάθεια! Μακριά από όλους και από όλα να μαζεύεις τα κομμάτια σου σωματικά και ψυχολογικά για να έρθει η χαρά στο σπίτι σου !Μα αν κάποιος με ρωτούσε αν θα το ξανά έκανα (ξέροντας πως στο τέλος θα είχα παιδί), ΝΑΙ! Τόσες και άλλες τόσες!

• Χθες βράδυ λοιπόν με έπιασε το παράπονο και αμέσως μετά άρχισα να κλαίω… Φοβήθηκα η ίδια τον εαυτό μου… 7 χρόνια τώρα δεν έχω κάνει τίποτα για μένα… Ένα ταξίδι πήγαμε, 3 ημερών στη Θεσσαλονίκη και αυτό γιατί είχαμε ραντεβού με την γνωστή αιματολόγο… Ξυπνάω στις 5 κάθε μέρα και επιστρέφω στις 5 το απόγευμα… Δεν ζω όπως θα ήθελα, δεν ζήσαμε ποτέ αυτές τις γλύκες σαν παντρεμένοι τόσα χρόνια… Κι όλα αυτά ανάμεσα σε ενέσεις, χοριακές και αναμονή αποτελεσμάτων…. Τελικά έχω θυσιάσει πολλά αλλά η ψυχική μου υγεία θεωρώ πως είναι η μεγαλύτερη θυσία μου…

• Εγώ όταν ξεκίνησα δεν πίστευα ότι όλα θα πάνε τοσοοοο στραβά η αλήθεια είναι… ήμουν πιο θετική και πιο αισιόδοξη… μετά έμαθα… Στερήθηκα πάρα πολλά …μα πάρα πολλά… αλλά και πάλι δεν τα κατάφερα …σε κάποιες τα πράγματα είναι πιο εύκολα… και χαίρομαι πραγματικά για αυτό …σε κάποιες πάλι όχι και δεν έχω καταλάβει γιατί το σύμπαν δεν μας βοηθάει και εμάς… από την άλλη μεγαλώνοντας νιώθω μια καταθλιψούλα να την πω; ..μια μελαγχολία να την πω; … μία ότι να ναι να το πω ;…δεν ξέρω… είναι και λίγο δύσκολο απόγευμα… όλα μαζί….

• Όταν ξεκίνησα εγώ ούτε καν φανταζόμουν ότι θα περνούσα όλα αυτά τα άπειρα βάσανα για να γίνω μαμά , ήτανε και αλλιώς τα πράγματα τότε, θέλω να πω ότι εκείνα τα χρόνια δεν υπήρχε σχεδόν καμία ενημέρωση πάνω σε όλα αυτά που μαθαίνουμε τώρα !Οπότε άσκοπα χειρουργεία με βρήκαν, χαμένα και άδικα λεφτά σε λάθος γιατρούς ,τώρα εάν θα τα έκανα ξανά πάλι από την αρχή όλα είναι πολύ δύσκολο για εμένα για να το πω. Δεν μετανιώνω όμως για τον αγώνα μου γιατί μετά από αυτόν έγινα και εγώ μαμά !

• Ξεκίνησα σε μια πολύ δύσκολη για μένα περίοδο καθώς είχα χάσει την μαμά μου λίγο καιρό μετά τον γάμο μου. Πάλευα να της χαρίσω εγγονάκι για να χαρεί αλλά όλο αυτό με άγχωνε ακόμα περισσότερο. Πέρασαν 7 χρόνια με 3 εξωσωματικές, 5 εμβυομεταφορές, 1 βιοχημική και 2 παλίνδρομες. Δεν τα έβαζα κάτω. Μου είχε γίνει αυτοσκοπός. Έκανα ότι μου έλεγαν και παρ όλα αυτά δεν κατάφερνα να κρατήσω παιδί στην αγκαλιά μου. Όταν τελικά φύγαμε με τον άντρα μου στο εξωτερικό λόγω της δουλειάς του, έμεινα έγκυος από τον πρώτο μήνα. Μετά από τόσα χειρουργεία ήρθε τελικά το πολυπόθητο εκεί που δεν το περιμέναμε. Θα το έφτανα μέχρι τέλους. Ήθελα ένα παιδί να μου λερώνει το σπίτι και να τρέχει σαν κατσικάκι μέσα σε αυτό. Μην το βάζετε κάτω. Η αποτυχία είναι στο πρόγραμμα. Σηκώστε το κεφάλι και συνεχίστε. Θα γίνετε μάνες είτε με τον έναν είτε με τον άλλο τρόπο. Σας στέλνω την θετική μου ενέργεια!!!

• Αν μου έλεγαν πριν 15 χρόνια ότι θα πάλευα με την Υπογονιμότητας τόσα χρόνια, θα τους έλεγα τρελούς …το χειρότερο σενάριο να θες ένα και μόνο παιδί και να μην έρχεται …απορώ μωρέ γιατί να μας παιδεύει έτσι …έχω χάσει την ζωή μου ….έχω χάσει την ηρεμία του νου …έχει κλείσει η καρδιά μας…..

• Το έχω σκεφτεί σοβαρά και ρεαλιστικά. Από μικρή αν με ρωτούσες ήθελα πολλά παιδιά. Τώρα αν έφτασα σ’ αυτό το σημείο είναι ας πούμε από απροσεξία πέντε Διαφορετικών γυναικολόγων που επισκέφτηκα τα τελευταία 14 χρόνια. Κανένας δε με βοήθησε αυτό που τους φώναζα- γονίδιο πρόωρη εμμηνόπαυση. Είμαι αρκετά ρεαλίστρια και νιώθω πολλές φορές ότι έρχομαι αντίθεση με κάποια σχόλια που διαβάζω. Ναι θέλω οικογένεια και θέλω μεγάλη οικογένεια, Έτσι με φαντάζομαι έτσι την ήθελα.- Τους τελευταίους έξι μήνες όμως , δίνω μάχη για ΕΝΑ ωάριο. Δεν ήθελα ποτέ τις ορμόνες (αν και αναγκάστηκα να πάρω ) λόγω καρκίνου ωοθηκών από τη μητέρα μου. Κυρίες και κύριοι δεν θα θυσιάσω τη ζωή μου δεν θα θυσιάσω την περιουσία μου. (!) Αν καταφέρω και έχω παιδάκι ή παιδάκια θα πρέπει να έχω χρήματα για να τα μεγαλώσω Και ζωή για να ζήσω μαζί τους. Αν η μοίρα αποφασίσει κάτι διαφορετικό το έχω αποδεχτεί ήδη. ✅ Έχω ξεβράσει από πάνω μου τα πρέπει της κοινωνίας και δεν ζηλεύω τον κύκλο μου που έχει παιδιά. -Ναι κλαίω κάθε φορά που φεύγω από το γιατρό και έχω κύστη λόγω της ΠΩΑ Είμαι άνθρωπος. Πεισμώνω όμως και έχω μάθει να το χειρίζομαι πως; Φροντίζοντας το παιδί μέσα μου κάνοντας του τα κέφια. -Σ’ αυτό το δρόμο χρειάζεται και προσοχή στο να μην επηρεαζόμαστε η κάθε περίπτωση είναι ξεχωριστή. Με έχουν πλησιάσει γυναίκες και μου έχουν μιλήσει για επιτυχίες τους δεν είχαμε όμως το ίδιο πρόβλημα και κάποιες απ’ αυτές μου κρύψανε και κάποια στοιχεία ας ….μην λοιπόν επηρεαζόμαστε από άλλες. Τα παιδιά τα επιθυμούμε από αγάπη γι’ αυτό τα θέλουμε στη ζωή μας όχι για να είναι η προέκταση μας

• Με την σειρά μου θα σας πω ότι από όλο αυτό το ταξίδι που έκανα και κάποια στιγμή μπορεί να ξανά περάσω το μόνο που με φόβισε ήταν οι ενέσεις. Ακόμα και σύριγγα να πάρω από φαρμακείο ζητάω να μου βγάλουν τις βελόνες. Δεν με φόβισε και δεν με έριξε τίποτα κάτω, δεν με ένοιαζε ο πόνος πάρα μόνο να γίνει το όνειρο πράξη. Τέσσερις μήνες ενέσεις και έκλεινα τα μάτια και έλεγα μην λιποθυμήσεις! Το συμπέρασμα ότι και να έχουμε περάσει δεν θυμόμαστε τίποτα μετά σαν να έσβησε όλος αυτός ο πόνος και ο κόπος και έγινε η πιο γλυκιά καθημερινότητα. Κορίτσια μου πίστη δύναμη θέληση!!!!

• Ξεκίνησα τις προσπάθειες για εξωσωματική στα 29 μου. Το πρώτο πράγμα που θυμάμαι να λέω στον εαυτό μου είναι πως ακόμα και αν χρειαστεί να παλέψω για τα επόμενα 20 χρόνια μέχρι να τα καταφέρω θα το κάνω. Θα προσπαθώ μέχρι να μου πουν οι γιατροί ώπα, εδώ σταματάμε. Από τότε έχω αποτυχημένες εμβυομεταφορές, έχω ξεχάσει πως είναι να ζω ανέμελη χωρίς χάπια, χωρίς ένα μόνιμο άγχος για τα πάντα σχετικά με τα γυναικολογικά μου αλλά εξακολουθώ να λέω το ίδιο. Θα παλεύω μέχρι να τα καταφέρω…

Στείλε και εσύ την δική σου Ιστορία στο mitrotita.ivf@gmail.com