Cross fingers.

0

Πως νιώθω τον τελευταίο καιρό;

Οι λέξεις δε βγαίνουν. Νιώθω ηττημένη και τόσο ανήσυχη. Για άλλη μια φορά συναρμολόγησα τον εαυτό μου και προσεύχομαι από τα βάθη της καρδιάς μου.

Σήμερα διάβασα κάτι που με έκανε να συνειδητοποιήσω ότι αντί να ξορκίζεις τις δυσκολίες, πρέπει να τις δεις σαν μια ευλογία.

Αφήνω τον εαυτό μου ανοιχτό στην αλήθεια …όσο δύσκολο κι αν είναι… η ζωή συμβαίνει για μένα όχι σε μένα.

Θυμάμαι την πρώτη μου εμβρυομεταφορά, ήμουν ήρεμη και έτοιμη!

Είπα στον εαυτό μου «ότι είναι να γίνει, θα γίνει» και ήμουν μια χαρά με αυτό.

Δεν μπορώ να προδικάσω αυτή τη 2η εμβρυομεταφορά ή να κολλήσω το έμβρυο στην μήτρα μου, ότι κι αν κάνω.

Μερικές φορές πρέπει να είμαστε ανοιχτοί, να γνωρίσουμε τον εαυτό μας και να γίνουμε δυνατοί. Αν έχετε μια δύσκολη μέρα, μήνα ή έτος αυτό ίσως είναι γραφτό να γίνει. Αυτή η ζωή είναι ήδη δύσκολη και σκληρή για να ρίξετε και την Υπογονιμότητα στο μίγμα.

Τη Δευτέρα θα κρατήσω την αναπνοή μου και θα σταυρώσω τα δάκτυλα μου για καλή τύχη…

Εξάλλου είναι το μόνο που μπορώ να κάνω!

Βίκυ Χαντζάκου
Γεννήθηκα στην Σπάρτη και είμαι το δεύτερο από τα τέσσερα παιδιά της οικογένειάς μου. Είμαι Οικονομολόγος και πτυχιούχος Φυσικών Επιστημών. Το 2003 ήρθα για πρώτη φορά αντιμέτωπη με την Υπογονιμότητα. Ο προσωπικός μου αγώνας κράτησε 6 χρόνια και περιλαμβάνει 17 σπερματεγχύσεις, δυο αποβολές, τέσσερα χειρουργεία και μια εξωσωματική γονιμοποίηση που έφερε στην ζωή μου τα δίδυμα- ένα αγόρι και ένα κορίτσι. Ένα χρόνο μετά τη γέννηση των διδύμων δημιούργησα στο facebook μια κλειστή ομάδα με το όνομα «Μυστική Πύλη (Υποβοηθούμενη Αναπαραγωγή)» , η οποία φιλοξενεί Υπογόνιμα ζευγάρια – κυρίως γυναίκες – και έχει ως στόχο της να βοηθήσει σε ψυχολογικό και όχι μόνο επίπεδο, όσους βρίσκονται ή πρόκειται να βρεθούν στο δύσβατο μονοπάτι της Υπογονιμότητας. Η γνώση είναι δύναμη και η δύναμη είναι το μεγαλύτερο όπλο σ’ αυτό τον σπουδαίο και δύσκολο αγώνα!