Με λένε, δεν έχει σημασία πώς με λένε σημασία έχει ότι είμαι μια από σας αλλά για την τάξη των πραγμάτων με λένε Αριστέα.
Παντρεύτηκα από έρωτα αλλά πολύ αργά. Τόσο αργά που άλλες μικροπαντρεμένες είχαν παιδιά στην ηλικία που εγώ παντρεύτηκα.
Δύο χρόνια πριν γνωρίσω τον άνδρα μου είχα διαγνωσθεί με πολύποδα στην μήτρα και ινομυώματα ένα εκ των οποίων πολύ μεγάλο. Ο πολύποδας ύποπτος για κακοήθεια.
Ένα χρόνο πριν γνωρίσω τον άνδρα μου έκανα επέμβαση στον πολύποδα και στο ινομύωμα μεγέθους 13.5 εκατοστών ένα τέρας όπως είπε ο τότε γυναικολόγος μου. Ευτυχώς δεν υπήρχε καρκίνος αλλά υπήρχε φόβος αν θα αισθάνομαι γυναίκα και αν θα μπορώ να τεκνοποιήσω.
Γνωρίζω τον άνδρα μου, σε 4 μήνες κάνουμε πολιτικό γάμο και ξεκινάμε τις ελεύθερες επαφές. Οι ορμονολογικές μου άριστες για την ηλικία μου και όχι μόνον.
Ένας χρόνος πήγε άκλαυτος.
Τον επόμενο χρόνο άρχισε να φαίνεται ότι η εξωσωματική ήταν προ των πυλών. Εξωσωματική, εγώ που είχα πει σε φίλη μου που αγαπούσα πολύ στην 2η αποτυχημένη της προσπάθεια, ότι Εγώ εξωσωματική δεν θα κάνω ποτέ.
Κάποιες φορές λένε καλύτερα να μασάς παρά να μιλάς. Που να ήξερα τότε ότι θα πιάσω το 10 το καλό.
Πάνω στα δύο χρόνια βλέπαμε ότι δεν γίνεται τίποτα.
Είπαμε να το πάμε χαλαρά.
Δύο σπερματεγχύσεις.
Από αυτές και οι δύο χοριακές 0 + 0 = 0
Ήττα. Φύγαμε για εξωσωματική.
1η εξωσωματική : Το πρώτο κέντρο που πήγαμε κοφτήριο. Ο εξωσωματικός όνομα, όχι ΤΟ ΟΝΟΜΑ αλλά πολύ γνωστός γιατρός παρουσιάστριας τηλεοπτικής εκπομπής”
7.500 μονάδες πήρα στην πρώτη μου εξωσωματική. Νομίζω ότι τότε η Επιτροπή έδινε 5.000 για δύο προσπάθειες δεν το θυμάμαι καλά.
Όλα πήγαν καλά ωοληψία, δυο έμβρυα προχώρησαν και εμβρυομεταφορά. Χοριακή 0.
2η εξωσωματική στον ίδιο.8.500 χιλιάδες αυτή τη φορά. Σαν βαρβάτο άλογο αισθανόμουν με τόσες ορμόνες ήταν και το καλοκαίρι του 2015 με το capital control. Όλα πήγαν καλά ωοληψία, τρία έμβρυα προχώρησαν και εμβρυομεταφορά.
Αποτέλεσμα: Χοριακή 0.
Μετράω τέσσερα μηδενικά σύνολο. Δυο μηδενικά στις εξωσωματικές.
Βέβαια μου λύθηκαν οι απορίες την ημέρα της εμβρυομεταφοράς.
Στο κρεβάτι που περίμενα μετά την εμβρυομεταφορά άκουσα δυο εργαζόμενες να λένε:
-Ήρθε και η τάδε και κέρασε
-Γιατί; λέει η άλλη.
Και απαντά η πρώτη…
-Γιατί έμεινε έγκυος.
-Σώπα ρε… της ανταπάντησε.
Σε κέντρο εξωσωματικής τους φάνηκε περίεργο κάποια να μείνει έγκυος!!!
Μετά το δεύτερο μηδενικό είπαμε να προσπαθήσουμε στον ίδιο εξωσωματικό σε φυσικό κύκλο.
Την εβδομάδα που ήταν να πάμε για ωοληψία και για σπέρμα, ο άνδρας μου είχε πυρετό που δεν έπεφτε για μέρες. Ρώτησα το Κέντρο αν επηρεάζει ο πυρετός το σπέρμα και είπαν:
-Όχι συνεχίζουμε κανονικά
Περίεργο μου φάνηκε.
Το βράδυ που έπρεπε να γίνει η ένεση στις 24:00 και ενώ ο άνδρας μου ψηνόταν φθάσαμε με τα χίλια ζόρια στο Κέντρο, Έγινε η ένεση. Την επομένη ο άντρας μου είχε πάνω από 38.5 και το πήρα πάνω μου και είπα: “δεν προχωράμε”!!
Ούτε που ξαναπατήσαμε σε αυτό το Κέντρο.
3η εξωσωματική και πήγαμε σε άλλο γιατρό. Αυτός πιο στυγνός επιχειρηματίας από τον πρώτο.
Συμφωνήσαμε ένα ποσό και ξεκινήσαμε την διαδικασία. Σε αυτή την προσπάθεια κέρδισα μια φίλη ζωής την Αλμπίνα που μέσω ενός Σωματίου μου έδωσε τα περισσότερα φάρμακα για την εξωσωματική.
Ο 2ος εξωσωματικός δεν με φόρτωσε με ορμόνες -το μόνο καλό του- μου έδωσε 3.500 μονάδες, τίποτα σε σχέση με τις 8.500. Στην ωοληψία πήραν δυο ή τρία ωάρια, προχώρησε ένα έμβρυο. Την ημέρα της ωοληψίας φύγαμε αμέσως μετά για την κηδεία του θείου του άνδρα μου στην Πάτρα και είχαμε και τα πεθερικά μου μαζί που δεν ξέρανε τι κάνουμε και δεν καταλάβαιναν γιατί αργήσαμε να ξεκινήσουμε για Πάτρα.
Γενικά ήμουν πολύ τυχερή από αυτά που έχω ακούσει από άλλες συναγωνίστριες π.χ. δεν υπάρχουν ωάρια για ωοληψία, δεν υπάρχουν έμβρυα, δεν γίνεται εμβρυομεταφορά..
Και λέω τυχερή μέσα στην ατυχία μου πάντα, γιατί και ωάρια είχα, και έμβρυα είχα και σε εμβρυομεταφορά προχωρούσαμε κάθε φορά.
Γίνεται λοιπόν η ωοληψία στο Κέντρο του 2ου εξωσωματικού και δημιουργείται ένα έμβρυο.
Την ημέρα της εμβρυομεταφοράς άκουσον- άκουσον… μου ζήτησε 200 ευρώ παραπάνω για να πληρώσει τους εμβρυολόγους που θα έμεναν απλήρωτοι!!!
Μα του λέω: ” είχαμε συμφωνήσει το ποσόν!”
Και τι μου λέει;
“Δεν περίμενα να φθάσεις στην εμβρυομεταφορά!!!”
Σοκ και δέος.
3η χοριακή : 1 ωραιότατο 0!!!
Φυσικά έκοψα ρόδα μυρωμένα και δεν ξαναπάτησα ποτέ σε αυτό το Κέντρο που είχε γραφεία ιατρών 15 τ.μ και χώρους ανάνηψης και χώρο εμβρυολόγων με το ζόρι 3 τ.μ.
Αλλάζουμε γιατρό πάω στον γιατρό της φίλης μου πια Αλμπίνας που ήταν στο ίδιο ιατρείο με την ενδοκρινολόγο σύζυγό του. Ο τρίτος εξωσωματικός ήταν και είναι ένας πάρα πολύ καλός άνθρωπος. Αλλάζω και Κέντρο φυσικά όπου βρίσκω ανθρώπινες συνθήκες και έναν εξίσου πολύ καλό άνθρωπο υπεύθυνο του Κέντρου.
Ο τρίτος εξωσωματικός μου προτείνει υστεροσκόπηση πριν από την 4η προσπάθεια όπερ και εγένετο αφού υπήρχε κάποιο σπουδαίο εύρημα.
4η εξωσωματική για να μην μακρηγορώ: Χοριακή 0
5η εξωσωματική: Χοριακή 0
6η εξωσωματική: Χοριακή 0
7η εξωσωματική: Χοριακή 33
Η πρώτη θετική μου.
Χαρήκαμε αλλά συγκρατημένα. 2η χοριακή 49, 3η χοριακή 63, 4η χοριακή 96 και μετά όλα πήγαιναν καλά. Ήμασταν πολύ χαρούμενοι. Παίρνω τη φίλη μου και της λέω:
-Ποια είναι η έγκυος?
Mου απαντά:
-Η τάδε τραγουδίστρια;
-Ποια άλλη?
-Η τάδε ηθοποιός;
-Ποια άλλη;
-Η τάδε;
Ε.. δεν άντεξα και της το είπα.
Τα δύσκολα άρχισαν την 6η εβδομάδα που δεν ακούσαμε καρδιά.
Περιμέναμε την 7η εβδομάδα. Τίποτα.
Πήγαμε και σε δυο άλλους την 8η εβδομάδα μήπως ήταν χαλασμένο το μηχάνημα και δεν ακουγόταν. Δεν ήταν. Μέσα μας το ξέραμε απλά δεν θέλαμε να το ξέρουμε.
Ήμουν και ήμασταν να πέσουμε να πεθάνουμε. Αποφασίστηκε η μέρα της απόξεσης Πέμπτη 23/11/2017. Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες οι περισσότερες έχουμε ζήσει μια βιοχημική μια παλίνδρομη μια αποβολή, μια ματαίωση ξέρετε πως είναι.
Ήταν η χειρότερη μέρα της ζωής μου. Ο πόνος ήταν ψυχικός και ταυτόχρονα σωματικός. Δεν έχω πονέσει πιο πολύ στη ζωή μου. Ακόμα και τώρα ανάβω και θα ανάβω κερί γι’ αυτή την ψυχούλα που έστω για λίγο με έκανε μητέρα.
Άκουσα πολλές βλακείες κάποιες από την μάνα μου του τύπου δεν είσαι ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία μου είπε για να με παρηγορήσει. Θυμάμαι ότι με θύμωσε και της απάντησα ότι μπορεί να είμαι η πρώτη αλλά θα ήθελα να είμαι η τελευταία. Καμιά μάνα να μη χάνει το παιδί της.
Και οι δυο ράκη. Οι άλλοι συνέχιζαν την ζωή τους. Πήγαμε μια εκδρομή και πέθανε ένας συγχωριανός 50 ετών του Πάνου. Το κλάμα που έκανα στην κηδεία δεν λέγεται. Εγώ και η χήρα κλαίγαμε. Αυτή για τον άνδρα της εγώ για το παιδί μου.
Μαζέψαμε τα κομμάτια μας και χρήματα και προχωρήσαμε στην
8η εξωσωματική : Χοριακή 16
Ο Διευθυντής του Κέντρου είπε ότι η τιμή δείχνει εγκυμοσύνη αλλά να περιμένουμε την δεύτερη να δούμε πώς θα εξελιχθεί. Βιοχημική. Δεν με στεναχώρησε ίσα ίσα που με ενθάρρυνε η βιοχημική με τη θετική της χοριακή.
Διότι αν κάτι έχει συμβεί μια φορά μπορεί να μην ξανασυμβεί αλλά αν έχει συμβεί δύο φορές θα τριτώσει κατά τον Αλχημιστή του Κοέλιο.
Ψάχτηκα εν τω μεταξύ σε ονομαστό Αιματολόγο όχι στο μεγάλο ΟΝΟΜΑ αλλά σε καλόν και έκανα το πακέτο των εξετάσεων. Κατά τον αιματολόγο δεν είχα κάτι.
Ο γιατρός μου των πέντε τελευταίων εξωσωματικών με δυο επιτυχημένες (θετικές χοριακές) μου πρότεινε ξανά υστεροσκόπηση. Όπερ και εγένετο.
9η εξωσωματική : Ήταν η εξωσωματική που την πίστεψα πιο πολύ από όλες. Οι ιδανικές συνθήκες.
Χοριακή 0.
Μετά από αυτό κατέρρευσα, Δεν το πίστευα. Τελείωνε και ο χρόνος μου. Ήμουν χάλια. Αποφασίσαμε σαν τάμα να πάμε με την εκκλησία στους Αγίους Τόπους τον ΜάΪο του 2019. Βγάλαμε διαβατήρια και πληρώσαμε προκαταβολή. Είχαμε αποφασίσει μόνο και μόνο επειδή ήμασταν ευχαριστημένοι και από τον γιατρό μας και από το Κέντρο να κάνουμε την προτελευταία προσπάθεια εκεί γιατί την τελευταία θα τα δίναμε όλα για όλα για να πάμε στον κορυφαίο του είδους. Και όταν λέω όλα εννοώ θα πουλούσα και ένα επώνυμο και ακριβό ρολόι που έχω.
Θα κάνω μια παρένθεση εδώ.
Σε όλες τις προσπάθειες που έχουμε κάνει οι γονείς του άνδρα μου έδωσαν μια φορά 1000 ευρώ και οι δικοί 2.500 ευρώ. Αυτή ήταν όλη η βοήθεια που είχαμε. Εγγόνια ήθελαν να κορδώνονται και τα πεθερικά μου έχουν πολλά χρήματα μετρητά, οι γονείς μου λιγότερα αλλά προτιμούσαν να τα δίνουν σε αναξιοπαθούσες ανιψιές τους.
10η εξωσωματική : Σε όλες τις προσπάθειες καθόμουν δέκα και δώδεκα μέρες και επέμενε και ο άνδρας μου, φοβόταν.
Στην 10η του είπα θα το κάνουμε όπως θέλω εγώ.
Τέσσερις ημέρες κάθισα και μετά κατευθείαν στην δουλειά. Απρίλης ήταν του 2019. Την Τετάρτη πριν την Δευτέρα της χοριακής είχα καλέσει τον κορυφαίο γιατρό, μίλησα μαζί του και κανόνισα ραντεβού μαζί του για μετά την εκδρομή.
Το Σάββατο πριν την χοριακή της Δευτέρας το πρωί βλέπω αίμα. Εκεί λέω όλα τελείωσαν. Παίρνω τον άνδρα μου τηλέφωνο και του λέω τα μαντάτα. Το απόγευμα δεν ξέραμε τι να κάνουμε την στεναχώρια μας και την κάναμε δρόμο. Πήγαμε στον Πειραιά και περπατήσαμε χιλιόμετρα. Ξέραμε ότι τα είχαμε χάσει όλα. Ποτέ δεν είχα δει αίμα. Την Κυριακή πάλι τους δρόμους πήραμε στεναχωρημένοι αλλά όχι του θανατά. Είχαμε και το ταξίδι στα σκαριά οπότε είχαμε κάτι να σκεφτούμε.
Την Δευτέρα τέτοιες μέρες του Απρίλη του 2019 πήγα να κάνω την χοριακή. Ο άντρας μου, μου είπε: “πήγαινε γαλιάντρα μου εμείς την τύχη μας την ξέρουμε”.
Πάω στο Λητώ πηγαίνοντας στο γραφείο. Κάνω την χοριακή. Στο Λητώ για τις χοριακές χρειάζονται μια ώρα.
Όταν πέρασε η ώρα πήρα τηλέφωνο στο Κέντρο και λέω:
-Όλγα έκανα την χοριακή ξέρω ότι δεν είμαι έγκυος αλλά πάρε ένα τηλέφωνο.
Μου λέει η Όλγα:” περίμενε στην γραμμή σου”.
Περίμενα να μου πει:” Λυπάμαι” . Κάνει ανάκτηση της κλήσης και με ρωτά να της επιβεβαιώσω :
-“Αριστέα πες μου ότι δεν έχεις σταματήσει τα φάρμακα” της επιβεβαιώνω πως δεν τα έχω σταματήσει.
Μου λέει: “Συγχαρητήρια είσαι Έγκυος, Η χοριακή σου είναι 144“.
Δεν έχω ξανακούσει πιο όμορφο νούμερο.
Όλα πηγαίνανε καλά και οι χοριακές μεγάλες για δίδυμη κύηση. Ήταν τέτοιες μέρες του Πάσχα και ο άντρας μου ήθελε να πάμε στο χωριό του. Ήταν Μεγάλη Τετάρτη όταν φύγαμε. Μεγάλη Παρασκευή συγχύστηκα πάρα πολύ με την πεθερά μου και με τον άντρα μου. Εν τω μεταξύ υπό κανονικές συνθήκες η πίεσή μου χτυπάει τα δεκαεπτάρια για πλάκα.
Το Μεγάλο Σάββατο πήγα μια βόλτα στην Καρδίτσα και γυρίζοντας καθόμουν εξω στην κούνια και κάτι αισθάνομαι. Πάω τουαλέτα. Έρχεται και ο άνδρας μου και τι να δούμε τέσσερα με πέντε μεγάλη πήγματα σαν την συκωταριά του αρνιού.
Κοντέψαμε να πεθάνουμε από την στεναχώρια.
Μιλήσαμε με τον γιατρό μου. Μου είπε ξάπλα και utrogestan. Eμείς στην Καρδίτσα, ο γιατρός μου στην Άρτα. Περάσαμε ένα εφιαλτικό Μεγάλο Σάββατο.
Την Κυριακή του Πάσχα με βγάλανε με την πολυθρόνα έξω. Τρώγαμε το αρνί και μας έτρωγε. Μιλήσαμε με τον Γιατρό μας και ενώ γιόρταζε – Λάμπρο τον λένε καλή του ώρα κανονίσαμε να πάμε στο ιατρείο του.
Όπερ και εγένετο..
Εννιά η ώρα ανήμερα του Πάσχα ήμασταν στο Χαλάνδρι όπου είδαμε δύο σάκους και μια τεράστια αποκόλληση.
Ο ένας σάκος απορροφήθηκε και από τον άλλο σάκο την 6η εβδομάδα ακούσαμε καρδούλα. Η αποκόλληση αποκόλληση. Αντιβίωση και ξάπλα μέχρι 17 Ιουνίου που κάναμε την αυχενική.
Όλα καλά απλά διαγνώστηκα με προ εκλαμψία και ο καρδιολόγος βρήκε και θρομβοφιλία οπότε αντιπηκτικές όλο τον καιρό και μετά διαβήτη κύησης με ινσουλίνες.
Όλα αυτά περάσανε όχι εύκολα και στις 36 εβδομάδες και 1 ημέρα στις 26.11.2019 – τρεις μέρες και δύο χρόνια μετά την απώλεια του πρώτου μου παιδιού- έφερα στον κόσμο στο ίδιο μαιευτήριο ένα γερό μωρό την κόρη μου Δήμητρα Ελισάβετ.
Τίποτα από αυτά δεν θα είχε συμβεί αν δεν είχαν βοηθήσει η Παναγία, όλοι οι Άγιοι, η προστάτιδά μας Αγία Ελισάβετ, οι καλοί Γιατροί μας, ο άνδρας μου που ήταν πάντα εκεί σε όλα, φίλες μου που πίστευαν βαθιά σε μένα ότι θα τα καταφέρω και φυσικά ο εαυτός μου και η δουλειά που είχα κάνει μαζί του.
Μην τα παρατάτε ποτέ μέχρι να πετύχετε αυτό που θέλετε.
Πιστεύω σε σας.
Είμαι μια από σας.
Γι αυτό τα γράφω αυτά χωρίς πολλές γαρνιτούρες για τη στενοχώρια, τις έννοιες, τα προβλήματα, τα στενάχωρα λόγια και τις πράξεις των άλλων και των δικών μας.
Keep walking
θα τα καταφέρουμε.
Καλό Πάσχα με αγάπη.
